About the album
Styleme, term used by historians of Byzantine painting for borrowed stylistic elements incorporated in a work of art. The music of the 1300s is attractive for the inventiveness and often exquisite complexity of its melodies. It is a marked departure from the style of the previous 150 years, which were dominated by the French school. One of its remarkable advances was measured notation, a recent invention. To the world of music this was akin to the invention of the wheel: it offers a freedom whose full potential has yet to be exploited. Like the explorers of new worlds, composers embarked on bold adventures. The use of mensuration infinitely enlarges the possible combinations of voices, both vertically and horizontally. The Trecento style is often criticised for being excessively sophisticated, dry and cerebral. And yet, at any rate where its best examples are concerned, it is thoroughly justified for dramatic reasons. Used intelligently and with moderation it creates the very image of objectivity.
As a result of these new perspectives, syllabic word-setting was abandoned: music was no longer there to serve the subtleties of a word or a poetic image, but instead created and pursued its own meaning and nuance. In spite of often quite banal texts, the new music, by and of itself, brings to light hitherto unsuspected facets and depths of feeling. It is worth noting that in De vulgari eloquentia Dante was at the same time developing the notion that music was better served by poetry that was mediocre.
Een andere interpretatie van de trecentostijl
Stylems, de titel van dit album, is afgeleid van de term ‘styleme’. Deze term wordt door historici gebruikt om te verwijzen naar geleende stilistische elementen die worden opgenomen in een kunstwerk. De muziek in trecentostijl die op dit album ten gehore wordt gebracht, is beïnvloed door de Grieks-Romeinse cultuur, waardoor dit dus ook onder styleme valt.
De muziek uit de trecento, ofwel de 14e eeuw, spreekt aan door de complexiteit en vindingrijkheid van de melodieën en wijkt af van de stijl van de daaraan voorafgaande 150 jaar die gedomineerd werd door de Franse school. Door de komst van muzieknotatie in het zogenaamde mensurale systeem werd de duur van de noten en de verhoudingen tussen de noten duidelijker. Deze uitvinding kan vergeleken worden met de uitvinding van het wiel: componisten kregen toegang tot ongekende mogelijkheden. Door het gebruik van het mensurale systeem werd het aantal mogelijke combinaties van stemmen flink uitgebreid.
De trencentostijl wordt vaak bekritiseerd als droog en hoog ontwikkeld. Syntagma laat met de uitvoeringen op dit album horen dat het ook anders kan: de muziek is kleurrijk en levendig en lijkt soms zelfs geschikt om op te dansen. Dit is te danken aan de stilistisch correcte en smaakvolle uitvoering. Dit is het vierde album van Ensemble Syntagma. De drie eerdere albums zijn gewijd aan vrijwel onbekend repertoire. De albums zijn geliefd bij het publiek, de pers en een steeds groeiend aantal musici.
Der Trecento-Stil wird häufig kritisiert, als übermäßig hoch entwickelt und meist trocken. Und sogar die besten Beispiele scheinen dies zu bestätigen. Umso schöner ist es, dass die vorliegende Sammlung von Instrumental- und Vokalstücken des Italien des 14. Jahrhunderts ganz im Gegenteil bunt, lebendig, manchmal tänzerisch daher kommt. Das ist auch dem fabelhaften Ensemble Syntagma zu verdanken, die diese Kleinodien stilistisch präzise und überaus feinsinnig darbietet. Bereits bei Challenge Classics erschienen: Gautier d'Epinal: Remembrance (CC 72190)
Play album
