The cycle of six solo Sonatas and Partitas by J.S. Bach is arguably one of the most powerful and most important compositions in musical history. These works have been with Linus Roth since he was nine years old, when he first learned the Gigue from the E major Partita, moving on by the age of twelve to the first Fugue in G minor to tackling at fifteen the Ciaconna, which represents a cosmos in its own right. By seventeen, Roth had finally learned the entire oeuvre for the first time and since then he is fortunate to have been able to grow as a musician through the constant and welcome challenge of interpreting these remarkable works.

Bach did not write ‘Six Solos’ on the cover of the score, but instead wrote ‘Sei Solo’ in Italian, which can have two meanings: the word ‘Sei‘ can be translated both as the number six and also as ‘You are’. ‘You are alone’ - Bach is unlikely to have left something so important to chance or to be playing a simple word game. This announcement – if it is even to be seen as a reminder from the composer to the performer - must be taken seriously and Linus has always viewed it as an invitation to interpret the music as freely as the musical text allows, which for him became a guiding principle in his quest for his own interpretation.

This recording was made during lockdown, in which all of our lives have had to be reduced to a minimum in almost every area. The chance to renew the intense preoccupation with this miraculous music in preparation for the recording was a huge privilege as it allowed Linus an escape into a spiritual freedom which helped me greatly on a personal level at this time.

Not only did Roth's teachers and the interpretations of great violinists have a huge influence on how he plays Bach, but also his preoccupation with the original text and with what is known as ‘historically informed performance practice’, in particular the experience of playing with the type of convex Baroque bow that was used in Bach’s time. Due to its bend and the different weight distribution, it has a different nature to the concave curved bow used today, which leads to a slight decrescendo phrasing where several notes are slurred together towards the tip of the bow. In Linus' opinion, the modern bow suits the modern violin better and enables a wider range of sounds, which is why he tries to translate these Baroque-style experiences to the modern bow.

While the slurs and other details in the musical text were not always adhered to in years gone by, further meticulous examinations of the text have resulted in music editions that faithfully reproduce all the details of Bach’s handwriting, yielding fascinating results.

In Bach’s hands, the Partita, a series of linked dance movements, is transformed from music with the specific purpose of entertainment into art music.

De cyclus van zes sonates en partita’s voor viool solo van Johann Sebastian Bach behoort waarschijnlijk tot de krachtigste en belangrijkste composities in de muziekgeschiedenis. Dat moet de befaamde Duitse violist Linus Roth ook gedacht hebben toen hij besloot deze cyclus op te nemen. Dit album met drie vioolpartita’s, is het tweede in de reeks van sonates en partita’s van Bach die hij gaat uitbrengen.

Deze werken horen bij Linus Roth. Hij leerde de Gigue van de E-majeur Partita spelen toen hij negen jaar was. Op zijn twaalfde ging hij door met de eerste Fuga in g mineur om op vijftienjarige leeftijd de Ciaconna - al een universum op zich - aan te pakken. Met zeventien jaar had Roth het gehele oeuvre ingestudeerd. Waarna hij het geluk had in deze muziek te kunnen groeien door de opmerkelijke stukken veelvuldig te vertolken tijdens zijn optredens.

De Partita transformeert onder de handen van Bach, van muziek als vermaak, tot kunstmuziek. De eerste Partita in b mineur is donker en melancholisch van aard. Bij elk van de vier bewegingen van deze Partita hoort een Double, op dezelfde harmonieën gebaseerd. De Courante is een barokke feestelijke dans in driekwartsmaat. Bach mengt de Franse stijl van een danssuite vakkundig met de Italiaanse virtuoze vioolstijl. De Sarabande maakt, zoals een Allemande, Courante en Gigue, deel uit van de gebruikelijke structuur van een Partita. Deze langzame dans van de b mineur Partita bouwt door de harmonieën emotionele spanning op. Tot slot een Tempo di Bourrée. Deze uitdagende jongensachtige boerendans tovert een glimlach op het gezicht. De eerste akkoorden nodigen je al uit om mee te doen. Met een Double vol dynamiek en verve besluit Bach deze eerste Partita.

De tweede Partita staat in d mineur. Het laatste deel, de Ciaccona, is een van de belangrijkste en bekendste composities van allemaal. Toen in 1720 zijn vrouw overleed, componeerde Bach de Partita voor vioolsolo in d mineur, waarmee hij zijn overleden vrouw, Anna Barbara Bach, in klank vereeuwigde. De melodieën en teksten van verborgen koralen gaan over het thema dood en opstanding.

De derde Partita, geschreven in de indringende, heldere en briljante toonsoort van E majeur, voelt of de lentezon schijnt door een net geopend raam. De andere bewegingen hebben Franse titels en zijn modieuze dansen van het Franse hof, die langzamerhand de Duitse suite verdrongen. De Loure, met zijn langzame, ceremoniële stijl wordt gevolgd door een Gavotte en Rondeau. Het speelse, frisse thema wordt zes keer herhaald, waarbij de middelste delen elk een ander karakter krijgen. Een Menuet mag natuurlijk niet ontbreken in een Franse danssuite. In deze Partita komt hij zelfs twee keer voor. Is de eerste Menuet nog enigszins elegant terughoudend, de tweede Menuet kent eerder een haastig, bijna vluchtig gevoel. De Bourée, vol echo's, wordt gevolgd door een Gigue en lijkt op de openingsprelude, met zijn levenslustige, zorgeloze karakter.

Der Zyklus der sechs Solosonaten und Partiten von J.S. Bach gehört wohl zu den mächtigsten und bedeutendsten Kompositionen der Musikgeschichte. Diese Werke begleiten Linus Roth seit seinem neunten Lebensjahr, als er zunächst die Gigue aus der E-Dur-Partita lernte, mit zwölf Jahren zur ersten Fuge in g-Moll überging und mit fünfzehn die Ciaconna in Angriff nahm, die einen eigenen Kosmos darstellt. Mit siebzehn hatte Roth schließlich das gesamte Werk zum ersten Mal einstudiert, und seitdem ist er in der glücklichen Lage, durch die ständige und willkommene Herausforderung, diese bemerkenswerten Werke zu interpretieren, als Musiker zu wachsen.

Bach schrieb nicht "Sechs Soli" auf den Umschlag der Partitur, sondern "Sei Solo" auf Italienisch, was zwei Bedeutungen haben kann: Das Wort "Sei" kann sowohl mit der Zahl sechs als auch mit "Du bist" übersetzt werden. Du bist allein" - es ist unwahrscheinlich, dass Bach etwas so Wichtiges dem Zufall überlassen oder ein einfaches Wortspiel gemacht hat. Diese Ankündigung - wenn sie überhaupt als Mahnung des Komponisten an den Interpreten zu verstehen ist - muss ernst genommen werden, und Linus hat sie immer als Aufforderung verstanden, die Musik so frei zu interpretieren, wie es der Notentext zulässt, was für ihn zu einem Leitsatz auf der Suche nach seiner eigenen Interpretation wurde.

Diese Aufnahme entstand während des Lockdowns, in dem unser aller Leben in fast allen Bereichen auf ein Minimum reduziert werden musste. Die Chance, die intensive Beschäftigung mit dieser wunderbaren Musik in Vorbereitung auf die Aufnahme zu erneuern, war ein großes Privileg, denn sie ermöglichte Linus eine Flucht in eine geistige Freiheit, die mir in dieser Zeit auf persönlicher Ebene sehr geholfen hat.

Nicht nur Roths Lehrer und die Interpretationen großer Geiger hatten einen großen Einfluss darauf, wie er Bach spielt, sondern auch seine Beschäftigung mit dem Originaltext und mit dem, was als "historisch informierte Aufführungspraxis" bezeichnet wird, insbesondere die Erfahrung, mit dem Typus des konvexen Barockbogens zu spielen, der zu Bachs Zeiten verwendet wurde. Aufgrund seiner Biegung und der anderen Gewichtsverteilung hat er eine andere Beschaffenheit als der heute verwendete konkav gebogene Bogen, was zu einer leichten Decrescendo-Phrasierung führt, bei der mehrere Töne zur Bogenspitze hin zusammengestrichen werden. Linus ist der Meinung, dass der moderne Bogen besser zur modernen Geige passt und ein breiteres Klangspektrum ermöglicht, weswegen er versucht, diese barocken Erfahrungen auf den modernen Bogen zu übertragen.

Während die Bindebögen und andere Details im Notentext in früheren Jahren nicht immer eingehalten wurden, haben weitere akribische Untersuchungen des Textes zu Notenausgaben geführt, die alle Details von Bachs Handschrift originalgetreu wiedergeben, was zu faszinierenden Ergebnissen führt.

Die Partita, eine Folge von miteinander verbundenen Tanzsätzen, verwandelt sich in Bachs Händen von einer Musik mit dem spezifischen Zweck der Unterhaltung in eine Kunstmusik.