About the album
The structure of Shostakovich’s First Violin Concerto is particularly original, with a sequence of four movements – slow, fast, slow, fast – entitled Nocturne, Scherzo, Passacaglia and Burlesque. The opening movement (Nocturne) is a beautiful song, blossoming from a single melodic fragment. The Scherzo is biting and dazzlingly virtuosic, like a carousel gone wild. The ensuing Passacaglia is, quite simply, the pinnacle of this concerto; a masterpiece – mature, elegiac and highly lyrical. The passacaglia theme is repeated nine times with contrapuntal elaborations. This is followed by a large-scale cadenza that forms a bridge to the finale. The concerto closes with a Burlesque, in which the theme from the Passacaglia has one final, piercing reappearance.
Shortly after the premiere of Gubaidulina’s Offertorium (1981), the Swiss patron of the arts Paul Sacher asked her to compose a further violin concerto for the German soloist Anne-Sophie Mutter, but nothing came of this due to lack of time. It was only in 2007, eight years after Sacher’s death, that Gubaidulina completed In tempus praesens, which was given its première by Mutter at the Lucerne Festival. It is a work of extreme contrasts in which very deep, infernal passages are juxtaposed with extremely high, celestial episodes. Much more so than Offertorium, In tempus praesens is a spectacular work for the violinist, who plays virtually from start to finish and barely has a chance to pause for breath. The virtuosity demanded by the work is never an end in itself.
Pizzicato on Lamsa’s first release on Challenge Classics (CC 72677): "The surround recording from Challenge Classics stands out due to especially brilliant and powerful interpretations and a finely coordinated dialogue between the instruments. This is perfect harmony."
Twee bijzondere vioolconcerten uitgevoerd door Simone Lamsma
In deze opname twee ontroerende vioolconcerten van twee begenadigde componisten. Het Eerste Vioolconcert van Dmitri Sjostakovitsj en het concert In tempus praesens van Sofia Gubaidulina. Topvioliste Simone Lamsma wilde juist deze twee stukken aan elkaar koppelen en ze heeft gelijk, ze vormen een perfecte combinatie. In harmonieus samenspel begeleidt Het Radio Filharmonisch Orkest, onder leiding van de dirigenten James Gaffigan (Sjostakovitsj) en Reinbert de Leeuw (Gubaidulina), de violiste. "Simone Lamsma is een van die fantastische Nederlandse viooltalenten met een gevestigde internationale reputatie voor wie geen zee te hoog gaat." Dagblad van het Noorden, maart 2017.
Simone wilde In tempus praesens graag koppelen aan het Eerste Vioolconcert van Sjostakovitsj, omdat de twee werken op veel manieren met elkaar verbonden zijn. Sjostakovitsj was een van de grootste ondersteuners van Gubaidulina, en op haar beurt putte zij veel inspiratie uit zijn werk. Beide componisten leefden in moeilijke tijden, wat hun werk behoorlijk beïnvloedde. Maar volgens Lamsma is hun belangrijkste connectie, de manier waarop zij zichzelf oprecht kunnen uitdrukken in hun muziek, in ongelooflijke klankwerelden van kleur en emotie, en toch beiden op een heel eigen wijze. Ze wisten allebei hun eigen stem te vinden in hun muziek.
Het Eerste Vioolconcert van Sjostakovitsj staat bekend om zijn originele structuur, met vier delen - langzaam, snel, langzaam snel - oftewel Nocturne, Scherzo, Passacaglia en Burlesque. Het openingsdeel Nocturne, is een schitterend lied wat ontbloeit vanuit een enkel melodisch fragment. Het daaropvolgende Scherzo is bijtend en duizelingwekkend virtuoos, als een op hol geslagen carrousel. Het hoogtepunt van de symfonie wordt bereikt, een waar meesterwerk; volwassen, weemoedig en zeer lyrisch. Het passacaglia-thema herhaalt zich negen maal; telkens met andere versieringen in contrapunt. En sluit af met een grootschalige cadens, die de brug vormt naar de finale, de Burlesque. Waarin als laatste de Passacaglia nog een keer, krachtig wordt gepresenteerd. "In her reading Ms Lamsma not only has the required skills & bravura, but is also able to understand and share the emotional aspects with Maestro James Gaffigan." HR Audio over Sjostakovitsj, maart 2017.
In tempus praesens werd voor het eerst opgevoerd in 2007, maar de compositie kent een langere geschiedenis. Vlak na de première van het Offertorium van Gubaidulina in 1981, vroeg de Zwitserse mecenas Paul Sacher, haar een werk te componeren voor viool en orkest, voor de Duitse soliste Anne-Sophie Mutter. Door tijdgebrek lukte dat toen niet. Pas in 2007, acht jaar nadat Sacher was overleden, voltooide Gubaidulina haar In tempus praesens. Het stuk ging in première op het Lucerne Festival met Mutter als solist. Het is een werk van extreme contrasten, waarin diepe, duivelse passages en hoge, bijna hemelse delen, elkaar afwisselen. Het stuk is, nog veel meer dan het Offertorium, een spectaculair werk voor de violist, die nagenoeg van begin tot eind speelt en nauwelijks de kans krijgt om op adem te komen. "Lamsma gives it a brilliantly extrovert reading, doing full justice to the sense of In tempus praesens. Phenomenal. Expect applause at the end" HR Audio over Gubaidulina, maart 2017.
De Nederlandse violiste Simone Lamsma (Leeuwarden, 1985) speelde al viool toen ze 5 jaar was. Op haar 11e vertrok ze naar Engeland om daar te studeren aan de Yehudi Menuhin School. Ze debuteerde, 14 jaar oud, bij het Noord Nederlands Orkest met het 1e vioolconcert van Paganini. Pers en publiek waren laaiend enthousiast. 5 jaar later zou ze cum laude afstuderen aan de Royal Academy of Music. Inmiddels speelt ze wereldwijd met gerenommeerde orkesten. Jaap van Zweden noemt Simone Lamsma "een van de meest toonaangevende violisten ter wereld". Simone speelt op een 'Stradivarius', haar in bruikleen gesteld, door een anonieme gever.
Der Aufbau von Schostakowitschs Erstem Violinkonzert ist besonders originell und beinhaltet eine Folge von vier Sätzen – langsam, schnell, langsam, schnell – mit den Titeln Nocturne, Scherzo, Passacaglia und Burlesque. Er erste Satz (Nocturne) ist ein wunderschönes Lied, das aus einem einzelnen Melodiefragment erblüht. Das Scherzo ist beißend und überwältigend virtuos wie ein wild gewordenes Karussell. Die folgende Passacaglia ist schlicht und einfach der Höhepunkt des Konzertes: ein Meisterwerk – reif, elegisch und enorm lyrisch. Das Passacaglia-Thema wird neunmal mit kontrapunktischen Ausarbeitungen wiederholt. Dem folgt eine großangelegte Kadenz, die die Brücke zum Finale bildet. Das Konzert schließt mit einer Burlesque, in der das Thema der Passacaglia ein letztes, durchdringendes Mal auftritt.
Kurz nach der Premiere von Gubaidulinas Offertorium (1981) bat der Schweizer Kunstmäzen Paul Sacher sie, ein weiteres Violinkonzert für die deutsche Solistin Anne-Sophie Mutter zu schreiben, doch aus Zeitmangel verlief das Projekt im Sande. Erst 2007, acht Jahre nach Sachers Tod, schloss Gubaidulina In tempus praesens ab, das von Mutter beim Lucerne Festival uraufgeführt wurde. Es ist ein Werk extremer Kontraste, in dem sehr tiefe, infernalische Passagen extrem hohen, himmlischen Episoden gegenübergestellt werden. In tempus praesens ist ein deutlich spektakuläreres Werk als Offertorium für den Violinisten, der praktisch das ganze Stück hindurch spielt und kaum Gelegenheit hat, Atem zu holen. Die Virtuosität, die es dem Solisten abverlangt, ist jedoch niemals Selbstzweck.
Pizzicato über Lamsmas erste Veröffentlichung auf Challenge Classics (CC 72677): „Die Surround-Aufnahme von Challenge Classics hebt sich durch besonders brillante und kraftvolle Interpretationen und einen präzise koordinierten Dialog zwischen den Instrumenten ab. Perfekte Harmonie.“
Artist(s)
Hailed for her "brilliant... polished, expressive and intense" (Cleveland Plain Dealer) and "absolutely stunning" (Chicago Tribune) playing, Dutch violinist Simone Lamsma is respected by critics, peers and audiences as one of classical music’s most striking and captivating musical personalities. Conductor Jaap van Zweden with whom Simone enjoys a regular collaboration, describes her as one of the leading violinists in the world.
With an extensive repertoire of over 60 Violin Concertos, Simone’s recent seasons have seen her perform with many of the world’s leading orchestras.
Notable recent highlights include her debut with the Chicago Symphony, described by the Chicago Tribune as "piercingly beautiful", as well as performances with the Cleveland Orchestra, Royal Stockholm Philharmonic, Royal Concertgebouw Orchestra, Netherlands Radio Philharmonic, Rotterdam Philharmonic, Orchestre Philharmonique de Radio France, BBC Philharmonic, Frankfurt Radio Symphony, Orchestra Sinfonica Nazionale della RAI, RTVE Symphony, New Zealand Symphony, a tour of China with the Hong Kong Philharmonic under Jaap van Zweden, and a successful performance of the French première of Michel van der Aa’s Violin Concerto with the Orchestre National de Lyon, stepping in at just 10 days notice.
Stand-out recent festival appearances include her return to the Cleveland Orchestra at Blossom Festival in 2015, as well as the Mainly Mozart Festival in San Diego, about which the San Diego Reader wrote: “She (Simone Lamsma) appeared to be engaged with Beethoven on a level we seldom encounter….. Beethoven's music was coming through her in a pure state.”
Besides her close collaboration with Jaap van Zweden, Simone has worked many other eminent conductors including Vladimir Jurowski, Sir Neville Marriner, Yannick Nézet-Séguin, Jukka-Pekka Saraste, James Gaffigan, Sir Andrew Davis, Andrès Orozco-Estrada, Jiří Bělohlávek, Marek Janowski, Carlos Kalmar, Kirill Karabits, Stéphane Denève, Hannu Lintu, Yan Pascal Tortelier, Fabien Gabel and James Feddeck.
Highlights for the 16/17 season include debuts with the National Symphony Orchestra of Washington, National Arts Centre Orchestra Ottawa, Vancouver Symphony, BBC National Orchestra of Wales, RTE and Iceland Symphony, as well as return invitations to the London Philharmonic, Dallas Symphony, San Francisco Symphony, Oregon Symphony, Seoul Philharmonic, Residentie Orchestra and Royal Flemish Philharmonic.
In April 2017 she will return to the Netherlands Radio Philharmonic to perform the world première of Matijs de Roo’s Violin Concerto at the Concertgebouw in Amsterdam. This season will also mark her Japanese debut, performing with the Yomiuri Nippon Symphony Orchestra as well as in recital with pianist Yurie Miura.
A dedicated chamber musician, other recital appearances include Simone’s highly anticipated debuts in London’s Wigmore Hall and New York’s Carnegie Hall in March 2017 with pianist Robert Kulek, where their programme will include the world première of a new work by James MacMillan, commissioned by Carnegie Hall. She will also return to the Chicago Winter Chamber Music Festival Evanston performing sonatas and trios with pianist Andrew Armstrong and cellist Kenneth Olson.
In 2015 Simone’s most recent recording of sonatas by Mendelssohn, Janáček and Schumann with pianist Robert Kulek was released on the Challenge Classics label, receiving high accolades from the press. In addition to her many (inter)national prizes and distinctions, Simone was awarded the national Dutch VSCD Classical Music Prize in the category 'New Generation Musicians' in 2010, awarded by the Association of Dutch Theatres and Concert Halls to artists that have made remarkable and valuable contributions to the Dutch classical music scene.
Simone began studying the violin at the age of 5 and moved to the UK aged 11 to study at the Yehudi Menuhin School with Professor Hu Kun. At the age of 14 Simone made her professional solo debut with the North Netherlands Orchestra performing Paganini’s 1st Violin Concerto, her debut highly praised by the press. She continued her studies at the Royal Academy of Music in London with Professor Hu Kun and Professor Maurice Hasson, where she graduated aged 19 with first class honours and several prestigious awards. In 2011, she was made an Associate of the RAM, an honour given to those students who have made significant and distinguished contributions to their field. Simone currently lives in The Netherlands.
Simone plays the "Mlynarski" Stradivarius (1718), on generous loan to her by an anonymous benefactor.
Play album
