1 SACD
✓ in stock |
€ 20.95
|
Buy |
Label Challenge Classics |
UPC 0608917283129 |
Catalogue number CC 72831 |
Release date 01 November 2019 |
"four stars - outstanding sound"
Ritmo, 16-11-2020Geen traditionalist
Arnold Schönbergs zelden opgenomen orkestversie van het Pianokwartet No. 1, toont aan dat Johannes Brahms zeker niet de traditionalist was waar zijn aanhang hem voor hield. In zijn latere jaren zag Schönberg Brahms in toenemende mate als een voorbeeld. Hij schreef in 1931 in een brief aan de Amerikaanse muziekcriticus Alfred Frankenstein, dat hij veel van Brahms had geleerd, zoals de kneedbaarheid van de vorm, de systematiek van de compositiestructuur en de kunst om met spaarzaamheid, toch weelderigheid uit te stralen.Progressiever dan gedacht
In zijn essay 'Brahms de progressieveling' (1933/1934) verklaart Schönberg zijn voorbeeld tot voorvechter van een vooruitstrevende esthetiek. Een esthetiek die, hoewel gebaseerd op klassieke en romantische principes, het pad geëffend heeft voor de 'ontwikkelende variatie' van de nieuwe muziek. De essayist wilde bewijzen dat Johannes Brahms, de classicus, de academicus, een groot innovator was op het gebied van muzikale taal en progressiever dan menigeen dacht. In die tijd was dat een uitdagende stelling want tot dan toe werd Brahms beschouwd als een klassieke en conservatieve verdediger van tradities. Schönberg onderbouwde zijn beeld van Brahms met zijn orkestratie van het Pianokwartet No. 1.De een huilt, de ander lacht
Brahms karakteriseerde zijn twee ouvertures die hij in 1880 in Bad Ischl componeerde als: "De een huilt, de ander lacht." De eerste staat tegenwoordig bekend als de Tragische Ouvertüre. De tweede die op dit album staat, is de Akademische Festouvertüre. De componist schreef de ouverture toen hem een eredoctoraat van de universiteit van Breslau werd verleend. Op die universiteit dirigeerde hij op 4 januari 1881 de première als een potpourri, in een formeel klassiek jasje, waarvan de muziek de geliefde studentenliederen uit die tijd samenbracht. In die ouverture herkennen we de academicus Brahms.Arnold Schoenberg was one of the most influential composers of the 20th century, but perhaps also one of the least listened to. Strikingly, Schoenberg was self-educated, even though his music is imbedded in complex music theory. It was Schoenberg who definitely departed from tonality and he developed the twelve tone technique. In this composition style, one has to use every twelve tones of the scale, before one can be repeated. The struggle to adhere to this dogma is clearly audible: his music is tense, hectic and particularly acute - and therefore at times not that accesible to occasional listeners.
Nevertheless, his music and his liberation of tonality had an enormous impact on all composers that came after him. Together with the music of his students Alban Berg and Anton Webern, his style is often referred to as the Second Viennese School, parallel to the First Viennese School of Mozart, Haydn and Beethoven, who, in a similar vein, changed the history of music for good.
His most performed works are his string sextet Verklärte Nacht, his five Orchestra pieces op. 16, and his opera Moses und Aron. The development of Schoenberg's music can be heard in his Five String Quartets in particular.
four stars - outstanding sound
Ritmo, 16-11-2020
The quality of the playing is quite high, particularly in the solo winds.
Fanfare, 28-5-2020
... curious about Schoenberg’s view, this is heartily recommended.
American Record Guide, 01-4-2020
A remarkable debut, presented with the best possible sound engineering, recorded in loco, by one of today's best recording specialists around. It puts this orchestra-in-the-making firmly on the map.
HR audio, 05-11-2019