Piano Quartet No. 1, Op. 25 / Academic Festival Overture, Op. 80 by Würth Philharmoniker

Würth Philharmoniker

Piano Quartet No. 1, Op. 25 / Academic Festival Overture, Op. 80

Price: € ~~20.95~~ 14.67
Format: SACD
Label: Challenge Classics
UPC: 0608917283129
Catnr: CC 72831
Release date: 01 November 2019

old €~~20.95~~ new € 14.67

Buy

Hi-res download at Spirit of Turtle

1 SACD ✓ in stock	€ ~~20.95~~ 14.67	old €~~20.95~~ new € 14.67 Buy
		Hi-res download at Spirit of Turtle

Label
Challenge Classics

UPC
0608917283129

Catalogue number
CC 72831

Release date
01 November 2019

"four stars - outstanding sound"

Ritmo, 16-11-2020

Album

Artist(s)

Composer(s)

Press

About the album

Arnold Schoenberg’s rarely recorded orchestration of the Piano Quartet in G minor (1861) demonstrates that Johannes Brahms was in no way the traditionalist that his adherents made him out to be.

Brahms increasingly became a model for Schoenberg during his later years. In 1931, in a letter to the American music critic Alfred Frankenstein, Schoenberg wrote that he had learned a lot from Brahms: “plasticity of design,” “systematics of compositional structure,” and “economy and yet: richness”.

In his essay “Brahms the Progressive” (1933/47), Schoenberg termed his model the protagonist of a forward-looking aesthetic, which despite its orientation by Classical and Romantic principles paved the way for the “developing variation” of New Music. Schoenberg wrote: “It is the purpose of this essay to prove that Brahms, the classicist, the academician, was a great innovator in the realm of musical language, that, in fact, he was a great progressive.” At the time this was a thoroughly provocative thesis since until then Brahms had been regarded as a classicist and a “conservative” upholder of the tradition.

Schoenberg substantiated his view of Brahms with his orchestration of the Piano Quartet in G minor Op. 25 in 1937. Schoenberg’s arrangement for full orchestra is both late romantic and modern.

“The one weeps; the other laughs”, this is how Brahms characterized his two overtures composed in the spa town of Bad Ischl in 1880. The first referred to the Tragic Overture; the second was the Academic Festival Overture heard on this CD. The composer wrote it for the bestowal of his honorary doctorate at the University of Breslau, where he conducted the premiere of the work on 4 January 1881. A potpourri in classical formal guise, the music brings together student songs that were familiar at the time.

De Italiaanse dirigent Claudio Vandelli en het Würth Philharmoniker brengen muziek van Johannes Brahms. En wel heel bijzondere muziek. De werken op dit album vertegenwoordigen twee tegenovergestelde gezichten van de componist: zijn progressieve en zijn academische gezicht. Het Pianokwartet No. 1 - in een bewerking van Arnold Schönberg - dat zowel een laat-romantisch als een modern stuk is, openbaart de progressieve kant van Brahms. In de Akademische Festouvertüre, gebaseerd op studentenliederen, horen we het academische van Brahms.

Geen traditionalist

Arnold Schönbergs zelden opgenomen orkestversie van het Pianokwartet No. 1, toont aan dat Johannes Brahms zeker niet de traditionalist was waar zijn aanhang hem voor hield. In zijn latere jaren zag Schönberg Brahms in toenemende mate als een voorbeeld. Hij schreef in 1931 in een brief aan de Amerikaanse muziekcriticus Alfred Frankenstein, dat hij veel van Brahms had geleerd, zoals de kneedbaarheid van de vorm, de systematiek van de compositiestructuur en de kunst om met spaarzaamheid, toch weelderigheid uit te stralen.

Progressiever dan gedacht

In zijn essay 'Brahms de progressieveling' (1933/1934) verklaart Schönberg zijn voorbeeld tot voorvechter van een vooruitstrevende esthetiek. Een esthetiek die, hoewel gebaseerd op klassieke en romantische principes, het pad geëffend heeft voor de 'ontwikkelende variatie' van de nieuwe muziek. De essayist wilde bewijzen dat Johannes Brahms, de classicus, de academicus, een groot innovator was op het gebied van muzikale taal en progressiever dan menigeen dacht. In die tijd was dat een uitdagende stelling want tot dan toe werd Brahms beschouwd als een klassieke en conservatieve verdediger van tradities. Schönberg onderbouwde zijn beeld van Brahms met zijn orkestratie van het Pianokwartet No. 1.

De een huilt, de ander lacht

Brahms karakteriseerde zijn twee ouvertures die hij in 1880 in Bad Ischl componeerde als: "De een huilt, de ander lacht." De eerste staat tegenwoordig bekend als de Tragische Ouvertüre. De tweede die op dit album staat, is de Akademische Festouvertüre. De componist schreef de ouverture toen hem een eredoctoraat van de universiteit van Breslau werd verleend. Op die universiteit dirigeerde hij op 4 januari 1881 de première als een potpourri, in een formeel klassiek jasje, waarvan de muziek de geliefde studentenliederen uit die tijd samenbracht. In die ouverture herkennen we de academicus Brahms.

Arnold Schönbergs selten aufgenommene Orchesterfassung des Klavierquartetts in g-Moll (1861) zeigt, dass Johannes Brahms keineswegs der Traditionalist war, als den seine Anhänger ihn darstellten.

Brahms wurde zunehmend zum Modell für Schönberg in seinen späteren Jahren. 1931 schrieb Schönberg in einem Brief an den amerikanischen Musikkritiker Alfred Frankenstein, dass er viel von Brahms gelernt habe: Formbarkeit der Gestaltung, Systematik der Kompositionsstruktur, Wirtschaftlichkeit und doch Vielfalt.

In seinem Essay „Brahms, der Fortschrittliche“ (1933/34) machte Schönberg sein Vorbild zum Protagonisten einer vorwärtsschauenden Ästhetik, die trotz ihrer Orientierung an klassischen und romantischen Prinzipien den Weg ebneten für die sich „entwickelnde Variation“ der Neuen Musik. Schönberg schrieb, Zweck des Textes sei es zu beweisen, dass Brahms, der Klassizist, der Akademiker, ein großer Erneuerer im Bereich der musikalischen Sprache gewesen, dass er gar ein großer Fortschrittlicher war. Zu dieser Zeit war dies eine durchweg provokative These, denn Brahms war bis dahin als Klassizist und „konservativer“ Wahrer der Tradition betrachtet worden.

Schönberg begründete seine Sicht mit seiner Orchestrierung des Klavierquartetts in g-Moll, Op. 25, im Jahre 1937. Schönbergs Arrangement für Orchester ist sowohl spätromantisch als auch modern.

„Die eine weint; die andere lacht“ – so charakterisierte Brahms seine beiden Ouvertüren, die er 1880 in der Kurstadt Bad Ischl komponierte. Die erste ist heute als Tragische Ouvertüre bekannt, die zweite war die Akademische Festouvertüre, die man auf dieser CD hören kann. Der Komponist schrieb sie anlässlich der Verleihung des Ehrendoktortitels der Universität Breslau, wo er am 4. Januar 1881 die Uraufführung des Werkes dirigierte. Als Potpourri in formal klassischem Gewand verbindet die Musik zu der Zeit beliebte Studentenlieder.

Artist(s)

Würth Philharmoniker

Würth Philharmoniker Since 2017 the Würth Philharmoniker, the orchestra in residence at the Carmen Würth Forum in Künzelsau and its acoustically finely nuanced chamber music hall, the Reinhold Würth Saal, have been enthusiastically applauded by concertgoers from Hohenlohe and far beyond this region. Established on the initiative of the entrepreneur and patron of culture Prof. Dr. h. c. mult. Reinhold Würth, the orchestra has impressed the public and music press alike with its multifacetedness and a broad repertoire encompassing classical, modern, and contemporary works.

Since its establishment the Würth Philharmoniker have presented an extensive repertoire in concerts with renowned guest conductors and soloists such as Kent Nagano, Dennis Russell Davies, Heinz Holliger, Donald Runnicles, Anna Netrebko, Nelson Freire, Patricia Kopatchinskaja, Kristine Opolais, and many others. Guest performances at the Concertgebouw in Amsterdam, George Enescu Festival in Bucharest, Cadogan Hall in London, National Concert Hall in Dublin, the Konzerthaus and Musikverein in Vienna, and Dubai Opera have also brought it international recognition. A recording of two works by Johannes Brahms, the Piano Quartet in G minor Op. 25 in an orchestration by Arnold Schönberg and the Academic Festival Overture in C minor Op. 80, is now being released two years after the founding of this as yet young orchestra. Its members perform this debut CD under the Milan conductor Claudio Vandelli, who will become the principal conductor of the Würth Philharmoniker in January 2020.

For more than three decades the extensive support of art and culture not only has been a personal commitment shared by Reinhold Würth and his family but also has been firmly anchored in the nonprofit Würth Foundation and the Würth Group. This aspect of business philosophy has now found another high point with the Würth Philharmoniker operating under the auspices of the Reinhold Würth Musikstiftung. Motivated by Reinhold Würth’s passion for art and collecting and by the understanding that a business should not be viewed as the mere sum of economic production figures but instead also has cultural and social responsibilities, the Würth Group supports art, music, and literature with its free exhibition halls throughout Europe and with its extensive cultural program featuring more than seventy-five events per year.

Composer(s)

Johannes Brahms

Arnold Schönberg

Press

four stars - outstanding sound
Ritmo, 16-11-2020

The quality of the playing is quite high, particularly in the solo winds.
Fanfare, 28-5-2020

... curious about Schoenberg’s view, this is heartily recommended.
American Record Guide, 01-4-2020

A remarkable debut, presented with the best possible sound engineering, recorded in loco, by one of today's best recording specialists around. It puts this orchestra-in-the-making firmly on the map.
HR audio, 05-11-2019

Play album

01.

Piano Quartet No. 1, Op. 25 (Transcribed for Symphony Orchestra by Arnold Schönberg): I. Allegro