Schubert’s musical ideas at this time sometimes bear a family resemblance to themes by Mozart, Haydn or Beethoven, but nevertheless his own style was already precociously developed. One would not mistake his Fifth Symphony of 1816 for the work of any other composer, though its difference in character from the Fourth Symphony is equally striking. Here, omitting clarinets, trumpets or timpani, Schubert uses a reduced orchestration in comparison with his previous symphonies.

Schubert began his Sixth Symphony in October 1817 and completed it in the following February. The Sixth Symphony represents a sideways step in Schubert’s symphonic development, a digression which may be explained by the phenomenal popularity of Rossini. At this time Rossini’s operas were being received with tremendous enthusiasm in Vienna. Keen to earn a living from his compositions, Schubert now emulated aspects of the style which was enjoying such vogue.

Dit is het vierde en laatste deel in de serie complete symfonieën van Franz Schubert, weer prachtig uitgevoerd door dirigent Jan Willem de Vriend en het Residentieorkest. In dit deel staan de symfonieën nr. 5 uit 1816 en nr. 6 gecomponeerd in 1817 centraal. De werken vormen een belangrijke stap naar volwassenheid van de componist. Over de eerder uitgekomen delen in de Schubert-reeks is de internationale pers enthousiast en dat zal over dit mooie laatste deel zeker niet minder zijn.

Schubert was nog een tiener toen hij zijn eerste vijf symfonieën componeerde, maar ze vertegenwoordigen slechts een fractie van zijn jeugdige output. In één jaar tijd, tussen zijn Derde en Vierde symfonie, componeerde hij ongeveer tweehonderd werken. Ze vormen een belangrijke stap naar volwassenheid van de componist.

Schuberts muzikale ideeën uit de jaren 1816/1817 lijken soms op thema's van Mozart, Haydn of Beethoven, maar Schubert had al vroeg een geheel eigen stijl ontwikkeld. Zijn Vijfde symfonie uit 1816 valt zeker niet te verwarren met het werk van een andere componist. Maar evenmin met zijn Vierde symfonie, ook dat verschil is opvallend. Door het weglaten van klarinetten, trompetten en pauken gebruikt Schubert een gereduceerde orkestrale instrumentatie vergeleken met zijn vorige symfonieën.

Schubert begon zijn Zesde symfonie in oktober 1817 en voltooide deze in februari het jaar daarop. De Zesde symfonie is een zijstap in Schuberts symfonische ontwikkeling, een excursie die verklaard kan worden door Rossini's fenomenale populariteit. Rossini's opera's werden in die tijd in Wenen met enorm enthousiasme ontvangen. Om van zijn composities te kunnen leven, imiteerde Schubert daarom aspecten van de stijl die destijds zo in de mode was.

De finale van Schuberts Zesde symfonie, de Allegro moderato, begint op een bedrieglijke, weinig om het lijf hebbende en toegankelijke wijze. Hoewel veel van deze bewegingen in het begin opmerkelijk ontspannen, zelfs zwierig, zijn merk je later duidelijk een groter gevoel van urgentie en een sterkere focus. Het is alsof Schubert, die eerst heeft laten zien hoe gemakkelijk hij Rossini's muzikale stijl kan overnemen, uiteindelijk moe werd van dit soort simpele charme die het Weense publiek zo bekoorde. Hier horen we al de buitengewoon ritmische drijfveer en harmonische richting die de grote finale van Schuberts Negende symfonie zou kenmerken.

Schuberts musikalische Ideen aus dieser Zeit ähneln manchmal Themen von Mozart, Haydn oder Beethoven, aber sein eigener Stil war bereits früh entwickelt. Seine Fünfte Sinfonie von 1816 würde man nicht mit dem Werk eines anderen Komponisten verwechseln, obwohl der Unterschied zur Vierten Sinfonie ebenso auffällig ist. Durch den Verzicht auf Klarinetten, Trompeten und Pauken verwendet Schubert hier eine im Vergleich zu seinen vorherigen Sinfonien reduzierte Orchesterbesetzung.

Schubert begann seine Sechste Symphonie im Oktober 1817 und vollendete sie im darauf folgenden Februar. Die Sechste Symphonie stellt einen Seitwärtsschritt in Schuberts symphonischer Entwicklung dar, ein Exkurs, der sich durch die phänomenale Popularität von Rossini erklären lässt. Zu dieser Zeit wurden Rossinis Opern in Wien mit enormer Begeisterung aufgenommen. Um von seinen Kompositionen leben zu können, ahmte Schubert nun Aspekte des Stils nach, der so sehr in Mode war.

Die Ouvertüre in D im italienischen Stil stammt vom November 1817. Wie auch die Sechste Symphonie spiegelt sie den Einfluss von Rossini wider. Laut Heinrich Kreissle, Schuberts erstem Biographen, war dieses Werk das Ergebnis einer Wette, die er mit einigen Freunden abgeschlossen hatte, dass er leicht "im italienischen Stil" komponieren könne.